Hackensack, Octubre 01 de 2013
Hola amigo,
Te escribo
desde el despacho de mi casa, aquí en New Jersey. Puedes imaginarte el
lugar dónde estoy sentada.
Esta semana
ando un poco menos cargada de faena, así que decidí escribirte contándote un
poco cómo me siento aquí y cómo nos están yendo las cosas desde la mudanza. Ya
te aviso que tengo muchas quejas, así que no esperes leer grandes noticias
cargadas de positivismo. Eso no me caracteriza.
La vida aquí, a pesar de estar prácticamente en
Manhattan (uauhh... esto sí que suena bien), es muy tranquila. Demasiado para
mi modo de proceder diariamente. Me conoces bien y sabes que me gusta estar
ocupada la mayor parte del día hasta caer rendida en la cama, nunca más tarde
de las 22:30h.
Sin embargo, y como soy de las que piensa que uno no
hace nada si no quiere, yo misma me
genero mi propio trabajo. De tal modo que me organizo tareas para mantener mi mente
ocupada y no caer en la tan odiada rutina de
"pijama-marujeo-nonstop". No va conmigo. Debo confesarte (ahora,
entre tú y yo) que detesto bastante a la gente que opina que no trabajar (tal y cómo lo conocemos todos) implica, directamente no tener ningún tipo de ocupación. Qué
equivocados están. Aunque también debo confesarte, que me cuesta
mucho “darme permiso” y aceptar el modo en el que están viniendo las cosas. Qué
equivocada estoy.
La incertidumbre de no saber qué va a pasar con mi futuro
profesional estrictamente hablando, no deja de acecharme minuto tras minuto. Es
algo que me preocupa seriamente y me siento indefensa para poder solventar esta
duda, por lo menos, durante el próximo año. Una vez más, estoy siendo negativa
y poco optimista. Me cuesta explicar cómo me siento en este terreno. Indefensa
es la mejor palabra. Sin duda. Pero
amigo, no te creas, también soy consciente de que esta actitud me impide
mejorar aquí y disfrutar de todo, lo que sin darme cuenta, estoy
aprendiendo.
Oye, pero no todo son malas noticias. Aquí brilla el
Sol cada día y psicológicamente, esto me ayuda a ver las cosas con un poquito
más de claridad. Ya casi estoy terminando de estudiar para el “Driving License”,
así que en breve confío poder conducir por estas calles y el próximo lunes
tengo mi prueba de nivel en la academia de inglés. No estoy para nada nerviosa,
todo un progreso en mí.
Finalmente, te adelanto que para este fin de
semana tengo pensado preparar un pícnic en Central Park. Planazo total. Me tengo que apresurar
ahora que todavía se pueden hacer cosas al aire libre. La próxima semana te cuento qué tal.
Amigo, ¿lo ves? Yo sí, son los rayos de Sol de este
magnífico día entrando por la ventana de mi despacho. Vamos a disfrutarlo.
Un fuerte abrazo,
Miriam
Miriam...quin blog més xulo! Li faràs competència als pensaments de la Carrie Bradshaw...ara que ben mirat físicament tens un algo que em fa pensar en ella o és ella que té algo teu?...mmm...anyway! ;P No importa...la qüestió és que ja m'ho havia dit l'Albert que tenies ganxo escrivint i és veritat. M'he llegit tots els posts que has penjat fins ara i m'han vingut unes ganes de venir cap aquí....No deixes d'escriure que segur que tots els que visitem el blog hi tornarem!
ResponderEliminarI ànims que estic segura que el teu anglès en poc temps serà genial i no t'entendrem amb el super accent de NJ que tindràs :) Bon finde!